Kargara Itzuli

Teoriatik eta praxitik

Berriro kargara goaz, oraingoan Antonio Gramsci pentsalari italiarraren irudiaren inguruko ERI zenbaki berri batekin. Gramsci XX. mendeko marxismoaren pentsamendu eta praxiaren irudi zentrala da, eta mugimendu komunistaren eraikuntzaren figura zentrala, ez bakarrik Italian, baita nazioartean ere.

Beharbada, duela hamar edo hamabost urte zenbaki hau Gramsciri eskaini izan bagenio, mundu akademikoan nostalgikotzat hartuko gintuzkete, komunismoaren figura historikoen aipamenak egiten ditugunei esaten diguten bezala. Zorionez, Gramsciren lanak “moda” moduko bat bizi du filosofoen – ez marxistak soilik–, politologoen eta baita teoriatik urrunago dauden militanteen artean ere. “Moda” bat da, egile sardiniarraren obrari buruz egin diren interpretazio ezberdinen argitan, eta, bereziki, azkenaldian hainbeste idatzi den “hegemoniaren” inguruan aurki daiteke. Baina eztabaida teorikotik haratago, ERItik bilatzen duguna, beste batzuetan bezala, komunismoaren funtsezko figura bat berreskuratzea da. Beste behin ere, unibertsoa pentsamenduan eta obran komunista izatearen alderdi zehatzarekin uztartzen duen figura bat.

Honela, bere bizitzaren zati handi bat teorizaziora dedikatzen duen gizon bat gogoratu behar dugu -komunista izateagatik kartzelan lan honen zati bat egindakoa- baina baita praxira ere, hain zuzen ere, hori izan baitzen Antoni Gramscirentzat marxista eta Marxen lanaren aditu eta kritiko bezala argi zegoen gaietako bat, teoria eta praxia.

Gramscik parte-hartze aktiboa eta militantea izan zuen arlo teorikotik eta materialetik, 1919 eta 1920n Turinen langile-kontseiluen matxina-darekin hasita, L’Ordine Nuovo (kultura sozialis-taren astekaria) bezalako langileen prentsaren sorrerarekin jarraituz, eta, gero, PCI (Italiako Partidu Komunista) indartsuaren sortzailea izan zen, eta haren idazkari nagusia eta diputatu hautatua izango zen Italiako Parlamentuan Zalantzarik gabe, Euskadin hauteskunde politiko batzuk baino aste batzuk lehenago – apirilaren bosteko Eusko Legebiltzarrerako hauteskundeak – argitara ematen den Gramsciri buruzko aldizkari batean, ERIk ezin du alde batera utzi batasunaren gaia.
Gramscirengandik, eta ez harengandik bakarrik, ikas dezakegun gauza bat eragile “sozialen” batasunaren beharra da, bakoitzaren berezitasunei uko egin gabe, indar handiagoa bermatzeko eta zatiketaren berezko porrotak saihesteko. PCE-EPKrentzat, zehazki, helburua aliantzak bilatzea da, baina ez hauteskunde-aliantzak soilik, izan ere, batasuna lortzeko eragile gehiago behar dira, alderdi politikoez gain.

Batasunaren komenigarritasun horrek azaltzen du EAEn Ezker Anitzaren existentzia, PCE-EPK-k berak bultzatuta, beste eragile batzuekin batera – edo IUN-NEBren existentzia azaltzen duena Nafarroako kasuan –, eta azaltzen du, halaber, Eusko Legebiltzarrerako hurrengo hauteskunde hauetan Elkarrekin Podemos-IU izenpean hauteskunde-zerrenda bat egotea eta PCE-EPKren boto-paper propiorik ez egotea. Elkarrekin Podemos-IUko boto-paperak, Partiduaren siglarik gabe, gure Partidua barne hartzen du. Espero dugu berriro ERIz gozatu eta kioskoetan gure bila jarraituko duzula.

Jon Hernández

Secretario General
del Partido Comunista de Euskadi